Ik was gezwemd
“Ik kan drijven!" Terwijl Aniek voor de zoveelste keer proestend bovenkomt om te laten zien hoe watervrij zes weken zwemles haar hebben gemaakt, straalt Simon ons met volgeblazen wangen, stijfgesloten lippen en een gelukzalige glimlach van tussen zijn alarmoranje zwembandjes tegemoet, om nog zeker een kwartier schier onbereikbaar voor de buitenwereld intens van zijn net ontdekte kunstje te genieten als een astronaut in opleiding op zijn eerste paraboolvlucht.Een slordige 300 kilometer zuidelijker gaat Aniek met haar voeten stijf op de bodem van het volgende zwembad weer trots kopje onder terwijl broerlief met zijn armen voor zich en een glimmend koppie van een paar meter aan komt om ons enthousiast te vertellen "ik was gezwemd!"
Gelukkig maakt Aniek ook vorderingen als ze een vakantievriendinnetje tracht na te doen die rücksichtslos headfirst van de kant het water in duikt. Maar ook na zeker twintig sprongen blijft het bij haar rücksichtsvol feetfirst, terwijl Simon er tenminste breastfirst voorbij komt gezeild en minstens zo watervrij bovenkomt om vervolgens verrukt te roepen "Ik was onderwater! Ik vind zwemmen zó leuk."
Dan kunnen we als brave ouders Aniek uitbundig prijzen als ze voor de zoveelste keer koppie onder gaat, maar wat geeft het dat haar tweeënhalf jaar jongere broer nu al beter zwemt dan zijn zus met zwemles? Hij staat vaak genoeg in haar schaduw. Bijvoorbeeld als het gaat om knutselen, vriendinnetjes, algemene kennis, puzzelen, tellen en tekenen. Om maar wat te noemen.
Labels: kinderen, zwemles, zwemmen
gepost door Marc ter Horst @ 22:16
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage