Zoveel als tien en tien reuzen
Anieks vriendschap met Eva begint zorgwekkende vormen aan te nemen. Gisteren bracht ik Aniek naar bed en zei ze: “Ik hou van jou zoveel als één reus en ik hou van Eva zoveel als tien en tien reuzen.” Dat wil wat zeggen. Als ze heel moe is, is ze “zo moe als de kamer, de keuken en ons hele huis.” Als ze honger heeft, heeft ze honger als een T-Rex of een vrachtwagen. En haar kralenketting werd zo mooi als alle huizen, alle landen, alle bomen en alle wc's. (Dan kun je die tien en tien reuzen een beetje plaatsen).Het is begonnen in de speeltuin en daar ontmoeten ze elkaar nog geregeld. Ze spelen circusje of "megamindysport". Ze beppen op de schommel over de kleine en grote dingen van het leven. Aniek: "Harder duwen". Eva: "Ja, harder!". Aniek: "Maar niet heel hard". Eva: "Nee, want dat is niet goed voor je hoofd". Aniek: "Dan gaan je hersens kapot". Eva: "Ja dan gaan je hersens kapot". Aniek: "Toch papa?"
En als ze naar huis moeten, doen ze alles om nog even met de ander mee te mogen. Aniek is zelfs al een keer bij Eva blijven eten en Eva is al een keer bij Aniek blijven slapen (Eva: “Ik denk dat we nu ook hetzelfde gaan dromen”). Tijdens de vakantie belden de dames elkaar geregeld op: "Mag ik bij Aniek komen spelen of komt Aniek hier spelen?" En toen dat een paar keer achter elkaar niet lukte stond Eva in de stromende regen met haar poncho (en moeder en broertjes) op de stoep om een heuse liefdesbrief vol hartjes af te leveren, waarop Aniek een even hartstochtelijk epistel bezorgde waarop ze met vakkundig nagetekende letters "Eva is lief, groetjes Aneik" had genoteerd. Onnodig te zeggen dat ze later met elkaar willen trouwen. Maandag begint de school weer en komt Eva bij Aniek in de klas. Ben benieuwd of de sleur dan niet toe gaat slaan.
gepost door Marc ter Horst @ 20:52
0 reacties
