Van de hele wereld
Simon heeft zijn eigen overtreffende trap uitgevonden. "Alleboele" gebruikte hij al voor een "heleboel". Voor de "meeste" of "grootste" heeft ie iets handigs opgevangen. "Da's een grote pleister van de hele wereld! Dat zijn veel zakdoekjes van de hele wereld. Jij mijn letter schrijven van de hele wereld? Kijk, alleboele pepernoten van de hele wereld."Als ie Sinterklaas ziet, zie je hem trouwens steeds even nadenken en dan kijkt ie je verwonderd aan en zegt: "Wat een grote snor is dat!" Kennelijk nog net niet van de hele wereld. En om dit krakkemikkige bruggetje dan meteen maar even af te maken: zijn krentenbaard speelt ook weer op. We hebben er een ranzig smakende antibiotica voor gekregen, die we er met geen mogelijkheid of chocomel inkregen. De apothecaresse had nog wel een ideetje: de zogenaamde wangzakmethode waarbij je zijn schouders onder je knieën klemt en de 10 ml viezigheid met een spuitje in zijn wangzak duwt. Het deed een beetje aan waterboarding denken. Waarschijnlijk ook voor Simon, want toen we hem de derde keer een alternatief aanboden in de vorm van een eierdopje met het gewraakte goedje koos ie eieren voor zijn geld en goot ie de inhoud met één soepele polsbeweging in zijn keelgat. Sindsdien kloekt hij zijn antibiotica driemaal daags vrijwillig achterover, gelijk een Rus zijn wodka.
Daar mag je niet komen
De laatste tijd werden de schommels al regelmatig ingewisseld voor het hoge gras achter de speeltuin. Zit je daar met Simon op de glijbaan terwijl Aniek en Eva zich als twee savannedieren tussen de uitgebloeide stengels ophouden en je af en toe iets opvangt over Megamindy, de prinsessenclub of de zoveelste "dat kan ik veel beter dan jij". Nu zijn de dames vast van plan hun wereld nog verder uit te breiden. "We weten een geheim paadje, mogen we daarheen?" Natuurlijk, ik heb wel zin in een echte expeditie door de Vinex-modder.
Daar gaan we. Iedereen zijn rubber laarsjes aan, de dames met een mooi herfstblad in de hand en Eva voor de gelegenheid met haar jas achterstevoren aan. Aniek en Eva lopen beurtelings voorop, Simon en ik in peutertempo erachteraan. We stiefelen rechtstreeks de droogliggende wadi in en dan staan de dames ineens stil. Ze kijken omhoog, zien wat huizen en stellen even onverbiddelijk als onbegrijpelijk vast: "Daar mag je niet komen".
Gelukkig zien we aan de einder een nieuwe fietsbrug die kennelijk nieuw en iets minder nieuw Lent met elkaar gaat verbinden. "Daar gaan we heen" klinkt het enthousiast.
We balanceren op de gladde oever van de wadi, langs prikplanten waar we normaal met een grote boog omheen moeten. Aan de overkant van de brug maakt een bouwhek duidelijk dat er nog geen fietsers overheen kunnen. Eva wil er wel over, ik ook, maar Aniek laat zich van haar braafste kant zien. Ze staat stokstijf stil.
"Mag dat wel van de bouwvakkers?""De bouwvakkers zijn allang naar huis"."Weet je zeker dat dat mag?" vraagt ze met angst in haar stem en ogen. Kennelijk vallen de bouwvakkers voor haar in hetzelfde rijtje van autoriteiten als de politie, de brandweer en de juf. Zelfs op het moment dat ik haar over het ontbrekende stukje brug heen til vraagt ze nog om geruststelling: "Zijn daar echt geen bouwvakkers?"
Via wat paadjes komen we in een bekende speeltuin. Aniek en Eva spelen vadertje en moedertje in de vorm van Sinterklaasje en Zwarte Piet die op de glijbaan liggen te slapen. Op de terugweg weet Eva nog een boevenpad, maar algauw staan de dames weer beteuterd op Simon en mij te wachten: "Weet jij nog waar we zijn?"
"Loop dat paadje maar eens in." Ze lopen vooruit en constateren in extase: "We hebben de brug gevonden!"
Nog even langs de nieuwbouwwoningen en we zijn weer terug in basiskamp Speeltuin. Goed om te weten: je hoeft niet in Scandinavië te wonen om je een echte Linus of Pippi te wanen.
Slaan, duwen en Piet Piraat
De vriendenboekjes die Aniek sinds kort mee naar huis krijgt, bieden een ontluisterende inkijk in de belevingswereld van haar vriendinnenkring. Zeker de helft heeft als favoriete muziek K3, als favoriete programma Megamindy, als favoriete eten friet en/of pannenkoeken, als grootste ergernis slaan en duwen en als grootste wens later prinses worden. Wat een fantasieloze eenheidsworst. En dus zit je als notulerende papa regelmatig te sturen naar originelere antwoorden. Alsof dat arme kind zich nu al van de grote meute moet onderscheiden.
Wel goed om te zien dat ze bijna al mijn suggesties dapper naast zich neerlegt. Alleen Piet Piraat mag ik toevoegen bij "daar heb ik een hekel aan". Maar als zij als lievelingsboek "Het Dierenboek" dicteert en ik tot twee keer toe aandring "Je kijkt nooit meer in een dierenboek" en "Bedoel je niet Saskia & Jeroen?" is ze onverbiddelijk: het moet Het Dierenboek zijn. Geen idee welk ze bedoelt. Gelukkig hebben die ingevulde profielen de houdbaarheid van een kuipje Bob-de-Bouwerworst. Volgende week is er weer een ander lievelingsboek.
