19 juni 2008

Ik kan de vleermuizen ook wel een andere keer zien

Aniek ondertussen is ook hard op weg naar volwassenheid. Was Mega Mindy altijd reden om onmiddellijk de blik af te wenden en de tv uit te zetten, nu zit ze intens genietend mee te zingen "Ik ben Mega Mindy".
"Dat heeft Sterre me geleerd op school".
Ze wil eindelijk weer staartjes in haar haar "want dat heeft Geena ook" en doet hardnekkig haar best om bij de Sterres, Liselottes en Fabiennes van haar klas te horen. Maar hoe vriendelijk Aniek ook zwaait en groet, als de grote meiden samen zijn kan er nauwelijks een lachje naar haar af.
Op het kampeerweekend laatst was het niet veel anders. Met wat vaderlijk aandringen vond ze eindelijk aansluiting bij Amber en Tessa. Ze hadden de grootste pret met een lang dik touw. Haar pas verworven vriendinnen holden als twee paarden aan het touw voor haar uit terwijl Aniek zogenaamd de koetsier was. Toch leek het er meer op dat de dames háár voor hun karretje hadden gespannen.
Het was al laat toen alle kinderen hun pyjama's aan hadden en een voor een verdwenen ze in hun tent. Ik was zo slim geweest om te beloven dat ze mocht opblijven tot de vleermuizen kwamen. Maar dat duurde maar en duurde maar. Als laatste minderjarige zat Aniek in haar pyjamaatje op schoot tussen de drinkende grote mensen. "Wanneer komen de vleermuizen nou?" "Ik denk dat ze bijna komen." Niet dus. Ondertussen haalde mevrouw de geweigerde barbecue in met zoutjes, toastjes en plakken worst. "Komen de vleermuizen zo?" "Ik denk het wel". Niet dus. Ik kreeg het niet over mn hart om haar zonder vleermuizen naar bed te sturen, al was het al half elf. Uiteindelijk bleek Aniek dan de volwassenste: "Ik kan de vleermuizen ook wel een andere keer zien." Dus bracht ik haar naar bed. Ze lag net lekker in haar egelslaapzak toen het bericht kwam: de vleermuizen zijn er! Toegegeven: ik denk dat het mij het meeste plezier deed om haar nog even op de arm mee naar buiten te nemen en de vleermuizen te wijzen. Maar dat gunt ze me wel.

gepost door Marc ter Horst @ 21:17 0 reacties

O ja

Het duurt niet lang meer of je kunt een volwassen conversatie voeren met Simon. Hij vraagt keurig "Mag buiten spelen?" en "Mag schoot zitten?" en zegt hartverscheurend "Sowwy" als ie op zijn kop krijgt. Maar er is ook steeds meer sprake van dialoog.
Vandaag staan we in de stad op de bus te wachten. De heenweg (zijn busontmaagding) had ie als een jong aapje aan mij vastgeklauwd gezeten, met open mond van verbazing, waarschijnlijk nooit gedacht dat een bus ook iets was waar je ín kon zitten. Boven het bushokje barst een enorme bui los. Simon ligt onergonomisch in zijn buggy en vraagt "Mag uit?"
"Nee, blijf maar even zitten".
"Waarom?"
"Omdat het anders zo lastig is straks bij het in de bus stappen."
"O ja", zegt ie dan alsof ie dat allang wist, maar er even niet aan had gedacht.
Het lijkt er natuurlijk meer op dat ie dat "O ja" ergens heeft opgepikt en nu te pas en vooral te onpas gebruikt. Dan ook maar een voorbeeld waarin ie het beslist te pas gebruikte.
Van de week waren we klaar met Toffe Teddy en De Kleine Krokodil en zei ik "Ga mamma en Aniek nog maar even een kus geven".
"Jaaha!" Hij rent enthousiast de gang op, maar stiefelt vervolgens rechtstreeks naar zijn eigen kamer. Ik zeg: "Je ging toch eerst naar mama en Aniek?"
"O ja!" Hij kijkt me aan met een blik van Hoe kon ik het vergeten en rent alsnog naar Anieks kamer.
(Misschien had je er bij moeten zijn geweest.)

gepost door Marc ter Horst @ 20:44 0 reacties