25 april 2007

Daar is Mimi weer!


De mieren zijn vroeg dit jaar. Dat komt goed uit, want ik had voor Aniek (en ons) laatst een insectenkijkpotje gekocht. Ze is er verbazend handig in om insecten van diverse pluimage met haar kleine vingertjes op te pakken en in het potje te laten verdwijnen. Of ze ze vervolgens ook vergroot door het loepje in de deksel ziet waag ik te betwijfelen. Ik heb al vaak genoeg gezegd dat ze het potje een beetje op afstand moet houden, maar dat wil er niet echt in. Een oog dichtknijpen lukt nog wel, maar dat is altijd net het oog dat door het loepje kijkt. In elk geval is de jonge natuuronderzoeker die ik nooit was al wel in haar gewekt. De mieren zijn daar waarschijnlijk minder blij mee want zij komen maar zelden ongehavend uit haar poezelige vingers. Een paar keer per dag roept ze "Mimi is er weer!" alsof elke mier de hoofdpersoon is uit Zigzag en de mierenintocht, een boek dat we met bijna profetische gaven vlak voor onze eigen mierenintocht hebben gekocht. Vervolgens verdwijnt Mimi licht- danwel zwaargewond in het potje, kijkt ze hoe groot hij door het loepje is (waarschijnlijk dus gewoon schaal 1:1) en ziet ze even later Mimi weer doodleuk over de vloer lopen waarna het hele circus weer opnieuw begint. "Daar is Mimi weer!"

18 april 2007

Hoe komen de bloemen?

We zitten al een tijdje tot onze nek in de waaromfase. En omdat onze kleine wereldburger nog een boel te leren heeft, proberen we alle vragen serieus te beantwoorden. Dan kom je algauw in een eindeloze keten van waaroms en maarwaarómdans terecht en merk je dat de mensen (zo noemt Aniek de grote mensen) eigenlijk ook maar bar weinig weten. Dus antwoordt je al te vaak met een respectloos "Dáárom", wat we ongetwijfeld binnenkort weer op ons brood krijgen.
Gisteren zaten we te eten en vraagt ze uit het niets "Hoe komen de bloemen?" We mompelden iets over grond en water en zon, maar dat was natuurlijk niet genoeg. "Waarom wordt het dan mooi weer?" Edith probeerde het nog met hogedrukgebieden, maar dat maakte het er ook niet beter op. Laten we het er maar op houden dat we best weten hoe het allemaal zit, maar dat dochterlief nou eenmaal over te weinig algemene kennis beschikt om onze wetenschappelijk verantwoorde uitleg te begrijpen. Dáárom.