Daar is Mimi weer!
De mieren zijn vroeg dit jaar. Dat komt goed uit, want ik had voor Aniek (en ons) laatst een insectenkijkpotje gekocht. Ze is er verbazend handig in om insecten van diverse pluimage met haar kleine vingertjes op te pakken en in het potje te laten verdwijnen. Of ze ze vervolgens ook vergroot door het loepje in de deksel ziet waag ik te betwijfelen. Ik heb al vaak genoeg gezegd dat ze het potje een beetje op afstand moet houden, maar dat wil er niet echt in. Een oog dichtknijpen lukt nog wel, maar dat is altijd net het oog dat door het loepje kijkt. In elk geval is de jonge natuuronderzoeker die ik nooit was al wel in haar gewekt. De mieren zijn daar waarschijnlijk minder blij mee want zij komen maar zelden ongehavend uit haar poezelige vingers. Een paar keer per dag roept ze "Mimi is er weer!" alsof elke mier de hoofdpersoon is uit Zigzag en de mierenintocht, een boek dat we met bijna profetische gaven vlak voor onze eigen mierenintocht hebben gekocht. Vervolgens verdwijnt Mimi licht- danwel zwaargewond in het potje, kijkt ze hoe groot hij door het loepje is (waarschijnlijk dus gewoon schaal 1:1) en ziet ze even later Mimi weer doodleuk over de vloer lopen waarna het hele circus weer opnieuw begint. "Daar is Mimi weer!"