Geen hoepakee
Vissen tekenen deed Aniek al een tijd niet meer. En al helemaal niet als je erom vroeg. Dan kreeg je eerder een enorm gekras en als je dan vroeg wat ze had getekend zei ze "Een hoepakee". Maar kennelijk heeft ze ondertussen stiekem zitten oefenen. Want toen we even niet keken produceerde ze ineens dit meesterwerkje. Vlnr: mama, Aniek, papa en de zon.
Wat is dat voor een liedje?
In de auto.- Wat is dat voor een liedje?- Dat zijn de Veils. - Veels? Van wie heb je die gekregen?- Die heb ik zelf gekocht.- Waar heb je die gekocht?- In de stad.- In Nijmegen?- In Nijmegen ja.(...)- Wat is dat voor een liedje? - Dat is Sufjan.- Van de kerstboom? - Nee, dit is van een andere cd.- Van wie heb je die gekregen?- Die heb ik zelf gekocht.- Waar heb je die gekocht?- In de stad.- In Nijmegen?- In Nijmegen ja.(...)- Wat is dat voor een liedje? - Elbow.- Elbow?- Elbow ja. Vind je het mooi?- Ja. Waar heb je die gekocht?- In de stad.- In Nijmegen?- Ja, in Nijmegen.
(...)
- Wat is dat voor een liedje?
- Kijk, een trein.
- Hebben wij daar ook in gezeten?
- Ja, daar hebben wij ook in gezeten.
- Met Haakon en Marc en papa en Aniek en dat de maillot nat was van de grote waterrond?
- Ja, toen je in de grote zeepbel ging in het museum.
- Wat is dat voor een liedje?
Weet je wat ik nu wil?
We vonden dat Aniek al een heel eigen willetje had, maar nu lijkt ze de mogelijkheden ervan pas echt te ontdekken. Dat levert regelmatig gezellige tafereeltjes op, vooral bij het eten en aankleden. Alles moet in een vaste volgorde, eten gebeurt alleen als wij niet aandringen en drinken bestelt ze alsof we in de kroeg zitten: "Weet je wat ik nu wil papa? Appelsap met een rietje. Neee! Niet die appelsap, de echte appelsap. In een groene beker."'s Ochtends als we haar wakker maken moeten we ook meteen van haar kamer af. "Wil je van mijn kamer af gaan? Het is mijn kamer." Laatst hoorde ik wat gestommel tijdens haar middagdut en had mevrouw met slaapzak en al een boekje uit de kast gehaald, dat ze op bed lag te lezen. Van "Ert en Bernie", zoals ze de laatste tijd ineens zegt. Kennelijk gaat haar taalontwikkeling iets te snel, zodat ze fouten maakt in termen die ze allang onder de knie had. Cornflakes zijn flornkeekjes, de denneboom is schonderwoon en mama moet oprecht zitten. En zij weet het natuurlijk het beste. Ze corrigeert ons: het is niet Mickey Mouse, maar Piekie Mouse. Tuurlijk Aniek.
