Speedbootje
Het is tropisch in Nederland. Dit wordt zelfs Tefal Edith te veel, maar die zweet dan ook voor twee. 's Nachts wordt het niet kouder dan 20 graden en overdag flink boven de 30. Aniek lijkt er weinig last van te hebben. Alleen het insmeren met factor 20 is geen pretje. Daarna lekker in de tuin in badje en/of naar de Ewijkse plas. Kastelen bouwen en met water prutten. Vandaag haar aan de armpjes wat dieper gesleept: speedbootje doen. Zoals opa Ber vroeger met mij deed, meen ik mij te herinneren of ken ik het alleen van de super 8 filmpjes? Hondsvermoeiend in elk geval met deze temperaturen en dit slaapgebrek door klamme nachten en muggen. Dus doet Aniek het lekker in d'r eentje. Ze loopt twee stappen achteruit en laat zich vallen, al "Speedbootje" roepend. En dan weer. En weer.
Morgen
De toekomst is begonnen. De dag voor de vakantie vertelden we dat we morgen me
t de veerboot gingen en het eerste wat ze de volgende ochtend zei was een volmondig "Ik wil met de veerboot!" Gelukkig was het een groter succes dan de bus. Aniek wilde de hele tijd meeuwen kijken en boten kijken en dus moest pa continu achter haar aan op het dek. Ze moest wel erg rare kronkels maken om door de reling heen te vallen, maar haar in haar eentje rond laten stuiteren voelde nou ook niet echt ontspannen.
Het begrip "morgen" zit er duidelijk goed in, want na elke keer dat we vertelden dat we morgen naar het strand gingen werd ze wakker met de strijdkreet "Naar het strand toe!". Gelukkig kon dat bijna elke dag van onze Hollandse vakantie.
Terug thuis vraagt ze zelfs voor het naar bed gaan "Morgen?" Alsof ze de dag alvast wil plannen.
Nieuwe glijbaan
Er is een nieuwe speeltuin, iets verderop. Met mooie kleurige toestellen en vooral veel andere kindjes. Vanavond was er maar 1 ander kindje, dat naar een andere hoek van de speeltuin spurtte toen mevrouw Piekie de glijbaan naderde. Terwijl ze er juist samen af wil. "Kindje ook glijbaan?" vraagt ze me wel tien keer. Op mijn advies vraagt ze het aan hem zelf, maar hij is weliswaar ouder maar kennelijk ook heel verlegen. Aniek gaat vrolijk verder met haar cyclus trapje op, wieltje draaien en glijbaan af. Tot ze de nieuwe maan ziet en net als de bevertjes in de nacht op de heuvel gaat staan wijzen: "Kijk kindje, maan is er al!"
Uiteindelijk komt het andere kindje toch nog voorzichtig bij de glijbaan snuffelen. Snuffelen ja, want hij speelt overtuigend en consequent de hond: loopt op vier poten, hijgend, blaffend, tong uit de mond en valt al die tijd niet uit zijn rol. Heel apart. Aniek vindt het de normaalste zaak van de wereld en neemt er gelukkig geen voorbeeld aan. Ze rent alleen nog een paar keer naar de heuvel en wijst op de maan. De romanticus.
