Kievit toe
Kievit toe. Haas toe. Kijken haas is. Koude wind. Graafmachine doet het niet. Graafmachine stil. Dag graafmachine. Daag, tot de volgende keer. Dahaag. Over het bruggetje.
Nee niet deze brug.
Andere bruggetje. Schaapjes toe. Kievie toe. Over het bruggetje. Plas, door de plas. Schaapjes eten. Eten gras.
Ja, dat vinden ze lekker.
Glijbaan. Schommel. Glijbaan weest. Met oma. Oma glijbaan weest. Dijk op. Op de dijk.
Pfff.
Vlag. Vlaggen. Kikkers in het water. Kikkers springen in het water.
Waar zie je kikkers?
Nee, kikkers niet. Boot. Grote boot. Koeien. Koeien wakker. Koeien eten. Zo, door het hekje. Dijk op.
Nee, nu gaan we de dijk af.
Haas? Haas rennen. Haas niet.
Nee, de haas is er niet.
Moet je zoeken. Loekie toe.
Kijk, Loekie heeft een vriendje.
Loekie brood. Loekie boterhammen.
We hebben geen brood.
Brood thuis. Dag Loekie. Kievit?
Kijk, daar is een grutto.
Kievit? Kievit niet.
Daar is een kievit.
Nog een kievit? Nog een kievit? Kievit lijkt op haas.
Neee. Kievit lijkt toch niet op een haas?!
Nee. Graafmachine. Graafmachine stil.
Dat is een baggermachine. Een hele grote graafmachine.
Bah-machine. Bah-machine stil.
Ja, de baggermachine doet het niet.
Kievit? Nog een kievit? Moet je even wachten. Dijk op.
Kijk, daar zit een poes. Zie je hem?
Dag poes. Dag poes. Dag. Dahaag. Dag poes. Dag. Daaag. Geitjes?
Geitjes komen zo.
Geitjes foetsie. Moet je zoeken. Rennen.
Ja, die mensen rennen. Kijk, een paard.
Pony.
Niet, dat is een paard.
Pony.
Paard.
Molentje. Rennen. Molentje. Schaatsen. Aniek kan niet schaatsen. Wolven.
Dat zijn honden. Ze lijken wel op wolven ja. Het gaat regenen.
Regen komt uit de wolken. Groen is gras zingen. Moet je mama vragen groen gras zingen.
Ja, dat moet je aan mama vragen. Gaan we het geheime paadje af? Nee, is een beetje modderig.
Mama toe? Appelsap?
Ja, we gaan naar mama toe.
Hekje door. Schaapjes. Dijk af. Auto. Bruggetje over. Duif.
Dat is een kauw. Die lijkt wel een beetje op een duif. Een kauw.
Kauw. Kauw. Kauw. Meerkoetje. We zijn er bijna. Zijn er bijna zingen?
Jarig
Gisteren is Aniek 2 geworden. Dat is toch mooi een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar, al had ze 't nog niet helemaal door - ondanks de nodige slingers en ballonnen. Oma Gon was al vroeg van de partij en 's middags ook nog eens oma Mien en opa Ber. Aniek
was dus de hele dag stralend middelpunt en aan het eind van de middag al aardig moe. Schattig hoe ze dan terugvalt op oude bekenden zoals een suf boekje van Grover (ipv allerlei recentere literatuur), papa's schoot (ipv die van de diverse beschikbare grootouders) en Pingu (ipv de laatste favorieten Dribbel en Niels Holgersson).
Volzinnen
Aniek stond op met de woorden "Ik ga slaapzak openmaken. Mama is beetje wakker. Mama hoef niet te douchen" en even later "Moet je nog even wachten Niels Holgersson". Vanmiddag moest ze naar het consultatiebureau, vraagt de arts of ze al een paar woordjes spreekt (ja dus), of ze al lichaamsdelen van zichzelf kan benoemen (ja: hoofd, oor, oog, mond, neus, kin, nek, hand, voet, knie, teen, etc) en of ze al naar zichzelf kan verwijzen (ja, ze heeft het zelfs al enige tijd over ikke). Kortom: we liggen niet alleen qua lengte voor op schema. En als we dan toch aan het opscheppen cq verwonderen zijn, ook maar even de vogels: e
end, zwaan, meerkoet, reiger, pelikaan, papagaai, uil, pingu en soms ook merel, meeuw en kraai maar die zijn alweer lang geleden. Vooral op het onderscheid tussen eend en meerkoet ben ik erg trots. Ik weet het zelf nog maar net.
Zwemmen
Gisteren met de hele familie naar het Wylermeer geweest. Lekker op het familiestrandje dat dankzij de meivakantie vol ligt met jonge gezinnen. Van top tot teen ingesmeerd kan Aniek haar draai nog niet echt vinden. De glijbaan? Nee, toch in het zand spelen. Nee, zwemmen. Het water is aardig fris en murky, maar aan onze hand stapt ze er dapper doorheen. Totdat ze voorover kukelt natuurlijk en toch maar liev
er aan de oever gaat spelen. Maar hoe? Het is aandoenlijk om te zien hoe ze zoekt naar een manier om al dit moois optimaal te benutten. Ze heeft een emmertje, een schepje, een paar vormpjes en inmiddels toch al de nodige zandbakervaring. Maar dit is andere kost. Spelende kinderen overal om haar heen doen vermoeden dat er nog zoveel meer mogelijk is. En zo is het natuurlijk ook. Hoewel ze terug bij de parasol aardig met de zeef uit de voeten kan. En mama's voeten begraven is ook leuk. En een papiertje naar de prullenbak brengen. En naar zwemmende pa kijken en voorover in de modder vallen. De wereld is vol avonturen.
