Maan kijken
Aniek is dol op de maan. Regelmatig klinkt het "Maan kijken?" als ik met haar naar buiten stap of als ze haar in een boekje tegenkomt. En als we de maan dan aan de hemel zien staan is het al gauw "Maan ingen?" en daar gaan we weer: "In de maneschijn, in de maneschijn..."Soms wijst ze ook in boekjes of in de lucht de zon aan als de maan. Vooral als die door de wolken schijnt. En dan zeggen we consequent dat dat de zon is. De sterren heb ik ook al aangewezen. Nu nog uitleggen dat dat ene lichtje geen ster is maar een planeet.
Natuurlijk heeft ze nog geen benul van de betekenis van de maan, van de woorden van Neil Armstrong, de werelden erachter of eventuele romantische associaties. Voor haar part is het de weerspiegeling van een lamp in het raam. Maar misschien onderschat ik haar daar wel mee.
Hoe groot is haar wereld? Zijn al haar woorden maar Pavlov-reacties op een beeld? Poes, appel, auto. Nee, ook op situaties en verlangens: mama niet, beer mee, paardje toe.
"Maan kijken", het is een mijlpaaltje zoals alle andere woorden die ze leert en waarmee ze langzaam haar wereld groter maakt. Maar het begrip van het ding maan is voor haar nog net zo ver als voor mij dat van iatrogene teratogenese. Om maar wat te noemen.
gepost door Marc ter Horst @ 22:17
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage