Hoe deden de ridders eigenlijk boodschappen?
Dichterbij het gevoel van de moedervogel die haar kleintjes leert vliegen kun je niet komen: de zijwieltjes zijn van de fiets, we houden het zadel vast, moedigen ons kuiken aan en daar gaat ze... Aniek fietst helemaal zelf. Eerst twee meter, dan vijf, dan tien. Totdat ze tegen de stoeprand, een auto of struik aanrijdt natuurlijk. Dan wisselt ze overdreven kleinzerige momenten af met onverwacht laconieke. Staat ze met haar fiets onhandig tussen de benen en haar neus in de bladeren, zegt ze: "Kijk eens wat een mooi beestje." Waar ze dan wel weer gelijk in heeft.Op haar verjaardag had ze ook zo'n verrassend moment. Net een enorme drukte achter de rug met eerst familie met ladingen vol kado's en aandacht en 's middags haar vriendjes die alle kanten op stuiteren, maar lang niet altijd de hare. Heeft ze eindelijk het huis alleen en rijdt ze Simon schaterlachend en ogenschijnlijk zeer geconcentreerd rond op zijn hardplastieken grasmaaier, kijkt ze ineens op en vraagt ze uit het niets: "Hoe deden de ridders eigenlijk boodschappen?"
gepost door Marc ter Horst @ 10:26
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage